Eind augustus kwam ik terug van zomervakantie. We hebben het erg lekker gehad, en ik heb altijd wel een beetje een vakantiekater na thuiskomst. Maar dit keer was die wat groter dan anders omdat ik ook nog een opleiding doe naast mijn werk. En een week na thuiskomst had ik alweer een tentamen waar ik nog flink wat voor moest doen. Ik heb ook tot vlak voor vertrek doorgewerkt en de vakantie voelde dus nogal ingeklemd. We hadden eigenlijk allebei achteraf wel het gevoel dat we niet echt tot rust gekomen waren. Er was te weinig lege ruimte geweest. Die gedachte bleef lang bij mij. Vervolgens gingen wij in een mooie september week, waarin we tot onze grote vreugde samen een paar roostervrije dagen bleken te hebben, spontaan een paar daagjes kamperen in. Daar sprak ik uit wat al een tijdje broeide, ik wil lang verlof. 3 maanden om precies te zijn. Ik had zitten tellen en rekenen, en met al het verlof wat ik nog heb, en wat ik in 2019 krijg, en daarvan af wat ik nog wil inzetten gedurende mijn opleiding die in mei klaar moet zijn, heb ik genoeg voor zo'n 6 á 7 weken betaald verlof. Dat betekent dat ik zo'n 6 á 7 weken onbetaald verlof zou moeten nemen. Mijn vriend staat erachter en ik ben het op mijn werk gaan regelen. Dit ging ook goed, en inmiddels heb ik akkoord. Volgend jaar ben ik augustus, september en oktober vrij.
Toen ik mijn akkoord had was ik er een tijdje erg mee bezig in mijn hoofd. Dat is nu minder. Er spelen teveel andere dingen. Op dit moment heb ik iedere dag eigenlijk wel het gevoel dat er veel meer moet dan zal gaan lukken. Aan de opleiding is áltijd wel wat te doen. Dus ik voel mij nooit echt vrij. En dan gebeurt er ondertussen nog van alles omheen. Dat heet leven;-) Om het behapbaar te maken deel ik het komende jaar in blokjes in. Begin februari een belangrijk praktijkexamen. Daarna een paar maanden werken aan mijn portfolio en afronden opleiding. (waar is die champagne???) Daarna juni en juli gewoon werken en hopelijk wat ontstressen en dan....verlof.
Behalve dat we in die periode ook gewoon op vakantie gaan, wil ik de rest van de tijd niets. Dat wil zeggen niets plannen. Ik wil weer eens ervaren hoe het is om wakker te worden, en te weten dat er wéken voor je liggen waarin niets hoeft. En erachter komen wat ik dán wil. Want dat weet ik eigenlijk niet meer zo goed. Dat wordt de grote uitdaging denk ik, om die periode leeg te houden. Want we hebben als mensen toch wel de neiging leegte te vullen. En dat wil ik nou juist niet.
En daarnaast is er de financiële uitdaging. Ik kan het mij op zich prima veroorloven, maar ik wil wel proberen extra te (be)sparen zodat ik zo min mogelijk van mijn huidige spaarbuffer hoef te gebruiken. Juni en juli zal ik wel wat extra gaan werken, om wat extra te verdienen. Wat ik normaal nooit doe, maar wetende dat ik anderhalve maand levensonderhoud zelf zal moeten ophoesten is wat extra cash niet vervelend. Ik heb ondertussen mijn lenzenplan opgezegd. Ik betaalde iedere maand een vast bedrag voor maandlenzen, maar ik draag bijna geen lenzen meer en heb er genoeg liggen voor een jaar. Dus dat kon eruit. Ondertussen is mijn zorgverzekering in 2019 duurder i.v.m. de fysiotherapie. Beetje jammer maar ja. Ik moet ook nog een offerte aanvragen voor het doorbetalen van mijn pensioenpremie tijdens mijn onbetaald verlof. Ik ben daardoor ook meteen doorverzekerd voor WAO. Een belangrijk punt! Misschien dit jaar maar geen extra aflossing op de hypotheek. Daar denk ik nog over na. Ik wil proberen wat spulletjes te verkopen. Alle beetjes helpen. Ik heb er ondertussen een apart spaarpotje voor aangelegd, en wil alle rekeningen die niet door inkomen gedekt worden op een rijtje zetten en 1 voor 1 afstrepen. Zo wordt het concreet en kan ik succesjes vieren.
Maar ik maak mij er niet te druk om. Zoals ik zei, het kan financieel al uit. Maar, ideeën zijn welkom!
Iemand ervaring met een periode onbetaald verlof? Hoe heb jij je voorbereid?
Een reactie posten