Gastblog | Goede doelen twijfel

Per maand geef ik totaal 21 euro aan goede doelen.  Dat is zeer bescheiden maar het komt toch uit op bijna 250 euro per jaar. Soms twijfel ik of ik er wel mee door wil gaan. Ik geef aan Amnesty, aan World Animal Protection en Proefdiervrij. 

Proefdiervrij doe ik al heel lang en dat is ook een vrij bewuste keus geweest. Ik vind dat zij goed werk doen. Ook lees ik eigenlijk nooit negatieve gingen over deze organisatie. Enige minpuntje vind ik het salaris van de directeur. In 2017 bijna 120.000 euro. Dat vind ik nogal wat.

Ik gaf  ooit naast Proefdiervrij aan andere doelen. Die heb ik op een bepaald moment geschrapt. ik deed namelijk mee aan de postcodeloterij en die schonk ook flink aan die bepaalde doelen. Maar na een tijd alleen proefdiervrij te hebben gedaan, slopen er toch weer 2 doelen bij. Je wordt aangesproken op straat, of er staat iemand voor de deur, of er is een campagne die je aanspreekt. Zo zal het wel gegaan zijn, ik weet het niet eens meer...

Amnesty kwam laatst heel slecht in het nieuws vanwege de zieke sfeer en machtsmisbruik op het hoofdkantoor in Londen. Niet echt passend bij een organisatie die mensenrechten verdedigd. Verder is het salaris van alleen al de directeur in Nederland niet mis. Namelijk 130.000 euro. Over World Animal Protection heb ik eigenlijk nog nooit iets slechts gehoord. De directeur verdient zo'n 90.000 euro. Dat vind ik eigenlijk wel acceptabel. Ik draag ook nog geheel kostenneutraal bij aan Stichting AAP, met een Airmiles kaart op hun naam. De baas van AAP verdiend krap 77.000 euro. Ik vind dat zeer bescheiden. Eigenlijk is AAP wel mijn favoriete goede doel. En ik heb in deze organisatie ook het meest vertrouwen. Je kan er ook naar toe voor een rondleiding, om zelf te zien wat er allemaal gedaan wordt. Ik weet zeker dat iedereen zich daar het schompes werkt en, ik ben gewoon dol op apen:-)


Onlangs kwam het wereld natuurfonds slecht in het nieuws. Uit door hen zelf uitgevoerde onderzoeken blijkt dat de paramilitairen met wie wordt samengewerkt om stroperij tegen te gaan, niet bepaald methoden gebruiken die erg acceptabel zijn.  Om het zacht uit te drukken. Kwaad met kwaad vergelden zeg maar. Nu doneer ik dus toevallig niet aan het WNF , maar het lijkt met al die grote organisaties een kwestie van tijd voor je er wat naars over hoort. En wat betreft de salarissen, er wordt vast hard gewerkt door die directeuren, maar ruim meer dan een ton...het staat mij toch tegen. De directeur van Amnesty Nederland verdiend "maar" 27.000 euro minder dan premier Rutte.  De salarissen worden verklaard vanuit de grote verantwoordelijkheid die bij de functie komt kijken en het grote maatschappelijke nut. Maar ik vind het overdreven.  Aan de andere kant, er gaat natuurlijk veel meer geld in zo'n organisatie om en er wordt vast veel goeds mee gedaan. Dus is dit nou een reden om er mee te stoppen.

Ik zou alles kunnen opzeggen en de kas van AAP meer gaan spekken. Of ik kan meer beleggen via Oikocredit, zij verstrekken microkredieten over de hele wereld. Ik beleg op die manier al het kleine bedrag van 10 euro per maand. Dat zou ik dus bijvoorbeeld kunnen verdriedubbelen. Voordeel, je geld blijft van jou. Oikocredit is er trots op dat nog nooit inleg verloren is gegaan. En je krijgt ook nog grofweg een half procent dividend per jaar.  Wat meer is dan een spaarrekening oplevert tegenwoordig.

Deze gastblog is geschreven door Saskia, 1 x per 2 weken schrijft Saskia een gastblog op zaterdag.

Ik peins er nog even over.  Maar ben ondertussen benieuwd, schenk jij aan goede doelen? En waarom wel...of niet?