Hamsteren en werken in de zorg

Terwijl ik begin vorige week twee nachten in de ouderen zorg werkte en langzaam aan weer gewend was aan overdag werd ik vorige week vrijdag (op mijn vrije dag) geconfronteerd met hamsteraars. Omdat ik nachtdiensten had en vriendlief overdag aan het werk was dacht ik, ik bestel een aantal boodschappen voor het eerst online en de boodschappen zouden dan vrijdag geleverd worden.

Dit was ook de eerste keer dat ik boodschappen ging bestellen online, want ik koop het liever zelf. Maar plotseling belde een PLUS supermarkt meisje op vrijdag ochtend, dat bijna alle producten op waren, toevallig was het toiletpapier ook thuis bijna op en deze was ook niet leverbaar en toen zei het PLUS meisje in heel Nederland is het chaos is de winkel en weinig leverbaar.

Hamsteren

Volop in het nieuws is de run op toiletpapier, want niemand kan zonder en sommige mensen hoeven door het hamsteren 10 jaar lang geen toiletpapier kopen. Maar omdat de online bestelling voor 25% bezorgd zou worden ben ik maar naar de supermarkt gegaan om een aantal boodschappen te kopen. Immers moest ik het weekend gewoon weer werken.

De supermarkt was al bijna leeg, volop legen schappen, toen ik vrijdag begin van de middag aan kwam. Toiletpapier kon ik nog twee pakken van meenemen. En omdat ik nachtdiensten had gehad wilde ik even snel een pan macaroni maken, geen pastasaus meer te verkrijgen. Of je moet gelijk het allerduurste kopen. Heel eerlijk heb ik toch een aantal groente potten meegenomen want in het weekend had ik geen tijd voor de boodschappen.

Zonder auto leven

Gelukkig had ik nog wat in huis, want wij zijn al een aantal maanden autoloos en daarom dacht ik, ik bestel 1 keer online om te proberen, dat mislukte door de gekte die de corona-virus veroorzaakt heeft. Boodschappen doe ik allemaal op de fiets, soms met een aantal tassen aan mijn stuur en fiets tassen. Als familie op bezoek kwam dan gingen ze nog wel eens even mee naar de winkel voor zware flessen, potten ectera. Maar dat was al weken geleden en de voorraad aan eten was al flink verminderd. Zonder auto leven is een hele uitdaging, onze nieuwe (elektrische) Volkswagen zou in februari komen, daarna in juni en nu is hij geannuleerd. De fabrieken van de autofabrikant gaat sluiten en hierdoor blijven wij nog een tijdje autoloos. Terwijl wij dachten dat wij een of twee maanden zonder auto zouden leven gaat dit nog wel maanden duren. Misschien toch een tijdelijke auto kopen?

Deuren sluiten in de zorg

Afgelopen weekend was ik aan het werk en sloten de deuren van onze verzorgingshuis-verpleeghuis en hierdoor was het een drukke avond. En word je zelf ook wel wat angstig, ik ben immers volop aan het werk en anderen zitten thuis voor de televisie om een toespraak van Rutte te beluisteren. Terwijl gisteren de deuren officieel werden gesloten door de overheid had mijn organisatie dat al zondag gedaan. En mogen er geen bezoekers komen. Terwijl bij mijn schoonmoeder in het verpleeghuis nog wel bezoekers tot lieten in het verpleeghuis tot gisteren. Vreemd hè.

Maandag en dinsdag was ik vrij en dinsdag middag probeerde ik gewone aardappelen te kopen, ongeschild, niet te verkrijgen bij 4 supermarkten. Na toiletpapier, eten mensen opeens veel aardappelen. Gisteren heb ik na mijn werk een zak aardappelen kunnen kopen.

De 4 supermarkten waar ik kwam deden het allemaal anders, bij de AH kreeg ik geen koopzegels bij de Jumbo kreeg ik wel koopzegels. Bij de AH lagen de verse afbakbroodjes met van die grijptangen per stuk of 2 verpakt in plastic en bij de Jumbo en Deen kan je het zelf nog pakken met een grijptang. Bij de AH hield men afstand in de winkel en bij Jumbo hield niemand afstand. Heel vreemd. Gelukkig heb ik her en der wat producten kunnen kopen in de supermarkten en kunnen wij deze komende weken vooruit.

Treinen rijden volgens basisdienstregeling

Na het hamsteren en de supermarkt survival te hebben overleefd is het volgende probleem al weer aan de orde. De treinen! Vandaag werd de basisdienstregeling bekend gemaakt van de NS. Nu blijkt dat ik elke dag een half uur te laat op mijn werk kom! De eerste 2 treinen (intercitys) worden geschrapt, de derde trein rijdt heel laat. In plaats van 06:45 (07:00 uur werken) ben ik pas om 07:30 uur aanwezig op het werk. In het weekend pas om 08:00 uur! Terwijl meer dan de helft van Nederland (veilig) thuis aan het werk is en om 20:00 uur aan het applaudisseren is voor zorg medewerkers. Kan deze zorgmedewerker niet op tijd zijn op zijn werk en sta ik in deze corona tijden (vanaf dit weekend, niet op tijd) aan het bed van kwetsbare ouderen. En loop ik zelf veel meer risico.

En niet alleen zorgmedewerkers zijn nog aan het werk, vriendlief werkt in de bouw en is ook nog volop aan het werk. We zullen zien hoelang deze corona-crisis gaat duren, persoonlijk denk ik dat het nog heel lang gaat duren. Op onze werk is het veel drukker dan anders, vrijwilligers zijn niet meer welkom, de vuilnis word niet opgehaald uit het gebouw maar moet op straat gezet worden, wasserijen komen met speciale maatregelen en elke dag veranderd het. Cliënten die op hun appartement zoveel mogelijk moeten blijven, onrust onder cliënten en personeel. Zijn er straks genoeg beschermingsmiddelen voor het personeel? Daar weet de werkgever ook niet. En dan werk ik niet eens in Brabant, maar ook op mijn werk gaat het heel druk worden. Langzaam aan word het steeds spannender en gaat alles moeilijker om in de zorg te werken.

Het leven gaat door

Gelukkig is er op dit moment geen cliënt die terminaal is en COVID-19 heeft, want dan mag 1 familielid om de 3 uren op 3 meter afstand komen van zijn of haar geliefde. Echt verdrietig om te horen. Het leven gaat door, mijn vader van bijna 70 jaar is al deels verhuisd naar een 55+ woning en dit weekend moet alles geregeld zijn. In mijn vrije weekenden help ik zoveel als ik kan. En mijn vader is ook afhankelijk van anderen en als mantelzorger gaat ook de hulp aan mijn vader door, vandaar dat ik weinig geschreven hebt. Een verhuizing, corona-virus en mijn werk, het zijn drukke tijden.

Nu ga ik mij verdiepen hoe ik met de trein ga reizen, naar mijn vader om hem voor de laatste keer te helpen met zijn verhuizing en misschien is het wel de laatste keer dat ik mijn vader voorlopig zie. Ook mijn vader is kwetsbaar en ik loop ook meer risico dat ik bij ziekte thuis moet blijven.