In de jaren 70 van de vorige eeuw waren de meeste moeders die ik kende thuis. Sommigen werkten parttime, slechts een enkeling fulltime. Ik weet dat mijn moeder haar werk erg leuk vond en dat het niet alleen om het geld ging. Het geld zorgde er wel voor dat het ons gezin nooit aan iets ontbrak. Er werd zorgvuldig met geld omgegaan en het werd zeker niet over de balk gesmeten.
We gingen twee keer per jaar op vakantie, in de herfst- en de zomervakantie. Dan werd er een huisje gehuurd in Nederland, België, Luxemburg of Duitsland. We gingen op pad in de omgeving, bezochten bossen, musea, steden en dorpjes. Onderweg kochten mijn ouders broodjes en beleg, tussen de middag zochten we een gezellige plek op en aten dan onze lunch. Iets bij een horecagelegenheid nuttigen deden we in vakanties ook, dan dronken we cola of cassis, maar nooit namen we er iets bij. In de zomervakantie ’s middags een ijsje en in de herfstvakanties warme chocolademelk met slagroom.
Uit eten gaan was in mijn jeugd veel minder in zwang dan nu. We aten een paar keer per jaar in een restaurant, in ieder geval altijd op de trouwdag van mijn ouders en nog een enkele keer zomaar. Veel keus was er nog niet en vaak aten we bij de chinees of een bistro-achtig iets.
Thuis was de koelkast altijd goed gevuld, en we aten altijd heel gevarieerd. Snoep, koek en gebak met mate, en dat laatste alleen als er iets te vieren viel. En was de snoeppot leeg, dan was het wachten tot de volgende ronde boodschappen. In het weekend was er ’s avonds nog iets lekkers bij de tv.
Er waren cadeautjes met verjaardagen en Sinterklaas, nooit geld, en altijd wel iets wat ik op mijn verlanglijstje had staan of waarvan mijn ouders wisten dat ik het graag wilde hebben. Een goed rapport of sportieve prestatie werden niet beloond met geld, maar dan aten we taart of mocht je kiezen wat er die avond op het menu stond.
Voor kleding gingen we twee keer per jaar naar de stad, Rotterdam of Den Haag, en daar werd dan de kleding voor de winter of de zomer gekocht. Tussendoor gingen we ook nog wel eens naar de stad en kreeg je soms nog wat nieuws, dat was dan echt speciaal. Voor schoenen gingen we naar een goede schoenwinkel een paar dorpen verderop en kreeg ik nieuwe schoenen. Dit gebeurde, net als bij kleding, meestal twee keer per jaar.
Zakgeld kreeg ik ook, heel lang was dit een gulden per week. Daarvan mocht ik dan voor 10 cent iets te snoepen kopen bij de bakker, de rest werd gespaard. Ook kreeg ik wel eens geld van grootouders of andere familieleden. Dit ging in de spaarpot of werd op de bank gezet. Ik kan me niet herinneren of ik voor iets speciaals spaarde, maar ik weet wel dat ik af en toe iets van mijn zakgeld kocht, een boek, een bedeltje of iets om te knutselen. Sparen vond ik leuk, ik had een klein geldkistje met daarin los geld, dan leek het lekker veel.
Terugdenkend aan deze tijd realiseer ik me hoe zuinig mijn ouders waren. Dit kwam voort uit het feit dat zij jong trouwden, al jong hun eerste kind, mijn broer, kregen en in hun beginjaren op kamers woonde en hard spaarden voor een eigen plek. Een aantal jaren later, inmiddels op die eigen plek, ben ik geboren en werd het tijd voor een wat grotere eigen plek. Die plek kwam er en in mijn kindertijd woonden we in een eenvoudige huurwoning in een kleine stad in Zuid-Holland. Doordat met ouders heel bewust met hun geld omgingen spaarden zij veel en konden zij, rond mijn twaalfde, een huis kopen.
Als kind heb ik nooit het gevoel gehad dat iets niet kon omdat er geen geld was, ook heb ik niet het gevoel gehad dat het me aan iets ontbrak. Het ging gewoon zo en als kind sta je er verder ook niet bij stil. De zuinigheid van mijn ouders heb ik overgenomen. Toch doe ik ook dingen anders, minder zuinig misschien maar dat is omdat de tijden nu ook anders zijn. In mijn volgende gastblog vertel ik over mijn pubertijd en hoe ik toen leerde met geld omgaan.
Heeft u geleerd met geld om te gaan?
Stella
Mooi geschreven. Zo herinner ik mij mijn kindertijd ook. Er was bij ons thuis ook nooit tekort maar de hand zat wel op de knip. Als ik iets wilde hebben had ik drie opties: wachten tot mijn verjaardag of Sinterklaas en hopen dat mijn ouders het een geschikt cadeau vonden óf sparen.
BeantwoordenVerwijderenHelaas heb ik die zuinigheid niet van mijn ouders geërfd.
Hoi Chris, dank je voor het compliment. Ik weet niet hoe oud je bent maar ik denk dat veel mensen van rond mijn leeftijd (52) het wel herkennen. En het is nooit te oud om leren Chris ;-)! Maar de dingen anders doen is ook niet erg, ik kom daar nog op terug in mijn volgende gastblog. Fijne Paasdagen!
VerwijderenZo herinner het ik het mij idd ook. Met 5 kinderen, huurhuis en bader die studeerde hadden Mn ouders het gewoon niet breed. We zijn niets tekort gekomen. Mn moeder naaide alles zelf, Mn vader had een moestuin. Die strakke hand van Mn vader qua financiën heb ik helaas niet. Maar vind het wel leuk budgetten te maken en overzichten
Verwijderenik ben in de jaren 80 geboren, een tijdlang leefden we van 1 salaris met 6 mensen. Toen wij, de 4 kinderen, allemaal op school zaten, ging mijn moeder buitenshuis werken en kregen we het financieel ruimer. Niet dat er iets voor mij veranderde, we kwamen nooit iets tekort. Mijn moeder was handig qua naaien en breien, ze bleef dit doen. Ook qua uitgaven bleven mijn ouders zuinig. Ondertussen spaarden ze, voor zichzelf maar ook voor ons als kinderen, voor de studies. Ik had dat zelf toen niet door. Wel kregen we zakgeld, we hadden allemaal onze eigen spaarpot van de PennyRekening. Met verjaardagen en in december kregen we dingen die we graag wilden, maar ook nuttige dingen zoals maillots of pantoffels. Toen ik 13jr was, kreeg ik kleedgeld. Op die manier moest ik met geld om leren gaan. Ik moest alle uitgaven in een schriftje schrijven die in mijn bankmapje zat. Toentertijd stond ik er niet zo bij stil hoe fijn dat overzicht is. Mijn ouders hebben mijn volledige studie betaald, ik had hierdoor geen schulden. Na mijn studie betaalde ik kostgeld toen ik een vaste baan kreeg. Daarnaast spaarde ik om te trouwen met mijn toenmalige partner. We hebben de hele bruiloft zelf betaald en hielden zelfs geld over. Mijn partner en ik spaarden wel wat, maar niet bijster veel. Genoeg voor mij om, na de scheiding, mijn verhuis en een 2ehands auto te kunnen betalen. Mijn ex deed altijd de financiën, we hadden gelukkig geen schulden, maar ik had geen weet vd vaste lasten of iets. Dat moest ik na mijn scheiding ineens allemaal zelf regelen, wel met wat hulp van mijn ouders. Ik ben toen weer begonnen met een schriftje om inkomsten en uitgaven bij te houden, mijn financiele opvoeding kwam nu goed van pas en werd ik dankbaar daarvoor. Ik leef over het algemeen redelijk zuinig, spaar elke maand, mijn kinderen geef ik zakgeld en geef uitleg over het belang van sparen. We doen zeker ook leuke dingen, zoals dagjes weg. Die kunnen we doen, omdat ik redelijk zuinig leef en gebruik maak van kortingsacties. We komen niks te kort en hebben het niet slecht. Dat probeer ik mijn kinderen ook bij te brengen: dankbaar zijn dat we een huis hebben, eten op de plank, een warm bed, kleren en een warme douche. De rest erom heen is extra, er zijn mensen die de basis maar amper redden. Hopelijk blijft er iets hangen bij mijn kinderen.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal, ik vind het knap dat je het na je scheiding zelf bent gaan doen. Financieel bewust zijn is zo belangrijk, en hoe jonger je daar mee begint hoe meer profijt je er later van hebt. Ik verwacht dat jouw opvoeding zeer zeker bij jouw kinderen blijft hangen! Je hebt de juiste instelling als het op bezit aankomt: er zijn een paar materiele basisdingen belangrijk, de rest is sier en overbodig. Fijn Paasweekend!
Verwijderen