My second love en hoe ik er vanaf kwam

Met een glinster in mijn ogen stap ik vrolijk de auto uit. Wapper mijn haar naar achteren, pak mijn tas en stop mijn sleutels weg. Ik ben happy, het is woensdag en ik mag weer. Althans dat is wat ik tegen mezelf zeg, verstandig is het niet, want oeps het is mijn derde keer al deze week. Het geeft me een blij, zenuwachtig en bijna opwindend gevoel. Maar het zorgt ook voor twijfel, hoe ga ik het deze keer verantwoorden aan mijn man?

Oké ik maak het spannender dan het is, misschien ook wel een beetje flauw. Ik heb geen second love in de zin van een extra partner, maar wel eentje die me maandelijks veel geld kostte en ik heb hem gedeeltelijk aan de kant gezet. Helemaal lukt me niet, daarvoor is ie te leuk. Minstens de helft van Nederland heeft ook last van deze geldvretende maar oh zo verleidelijke second love. Over wie ik het heb? Over Action natuurlijk.

Man, man, man, wat heb ik die winkel gesponsord de afgelopen decennia. En het gaf me lang niet het fijne gevoel zoals ik hierboven omschreef. Nee, er kwam een overvloed aan emoties bij kijken, waar vooral hebberigheid een dwingende rol in speelde.

Natuurlijk waren er al tijdig tekenen dat er meer aan de hand was dan alleen winkelgenot, ik merkte aan mezelf dat:
• Ik geen besef van tijd meer had. Na een bezoekje aan de Action was het ineens een uur later.
• Mijn kijk op nodige aankopen vervaagde. Ineens was ieder product dat ik vastpakte ‘nodig’ en niet meer een hebbedingetje. Een set nieuwe pennen werd een moetje, omdat ik deze kleur nog niet had en ik wel wat variatie kon gebruiken in mijn bulletjournal. Of door de Action rondlopen met de gedachte: ‘Waarom is alles zo goedkoop hier? Terwijl ik nog een tandenborstel, gemaakt van Bamboe (dat dan weer wel) in mijn karretje legde die ongetwijfeld handig zou kunnen zijn voor een logeetje die het zelf vergeet mee te nemen.’ Enne… ‘Wow dat is mooi jongens inpakpapier, die móet ik hebben!’
• Ik geïrriteerd raakte door het koopgedrag van andere klanten in de winkel: ‘Kijkend naar een ander karretje en denken ‘Jeetje wat een hebberigheid.’ Terwijl mijn eigen karretje voller lag, maar ik uiteraard alle aankopen kon goedpraten.
• We tijdens onze verhuizing naast verhuisdozen ook mega veel action tassen gebruikten. En eerlijkgezegd, hiervoor zijn ze best handig. Denk aan servies, klein spul of handdoeken. Maar het feit dat we zoveel tassen hadden sloeg nergens op.
• Ik ook in andere winkels werd herkend en begroet door medewerkers van de Action. Jawel, heel vriendelijk maar ook best gênant.
• En als laatste… toen ik mijn bonnetjes bij ging houden en mijn man een gesprekje met mij wilde betreft de hoogte van de bedragen. Die confrontatie is zo niet leuk.

Zo ondoordacht en hebberig door een winkel heen struinen en de deur uit lopen met bon bedragen waar je u tegen zegt, is niet slim en al helemaal niet budgetvriendelijk. Het bovenstaande was een eyeopener, maar de knop ging pas definitief om toen ik merkte dat mijn kinderen mijn gedrag overnamen. Ze hielden me onbewust een spiegel voor. Er was actie nodig om deze vervelende eigenschap te verbannen of in ieder geval te verminderen.

De liefde voor Action was er en is er nog steeds in mildere mate, voornamelijk voor knutselspulletjes, seizoenartikelen en babydoekjes (zijn zo handig voor allerlei doeleinden). Het verschil is dat ik me tegenwoordig heel goed in toom weet te houden en dat doe ik door de volgende 6 regels te volgen die voor mij perfect werken:
• Ik zorg ervoor dat ik geen folders meer ontvang of op internet de folders afstruin van winkels waar ik een zwak voor heb. Dit is een algemene regel, die bij mij altijd op nummer 1 staat;
• Wanneer het op koopdrang aankomt en het weer begint te kriebelen, dan kom ik een tijdje niet in de Action. En koop ik de nodige producten, zoals bio zakjes voor groente afval en handzeep bij de supermarkt. Betaal ik waarschijnlijk iets meer voor het product zelf, maar uiteindelijk onder aan de streep minder, omdat ik niet in de verleiding kom om nog meer impuls aankopen te doen;
• Weet wat je nodig hebt. Ik schrijf een lijstje met alles wat ik nodig heb op en spreek met mezelf af om een klein extra bedrag mee te nemen, mocht ik iets zien wat echt nodig is en niet op mijn lijstje staat. Zo leg ik mezelf geen volledige restricties op en blijft er ruimte voor keuze.
• Ik stel mezelf de vraag: ‘Heb ik het echt nodig of wil ik het hebben?’ Sinds dit jaar wil ik georganiseerder wonen en onnodige spullen niet meer in huis halen. Het idee minder te poetsen, op te ruimen of weg te gooien omdat het toch niet of nauwelijks wordt gebruikt, is heel rustgevend. En het is een dubbele besparing, ten eerste neem ik de beslissing om het niet te kopen en ten tweede scheelt het weer in de grijze container wat bij ons op gewicht gaat.
• Ik zoek naar alternatieven in huis zodat ik niet voor één dingetje naar de Action moet en in de verleiding kom om meer te kopen.
• ‘No spend days’ of een ‘No spend month’ organiseren. Dit is zowel leuk als besparend en hiermee kan ik mezelf uitdagen het nog beter te doen.

Natuurlijk zijn er nog meer ideeën om jezelf te verbeteren en ik ben benieuwd naar jouw ultieme tip om de verleiding, die Action heet, te weerstaan.

Wat is jouw gouden tip? Laat het me in de reacties weten.

Lieve groet,
Desirée Purnot